متشكرم آقاي دكتر!

بابا و مامان به اين نتيجه رسيده‌اند كه من وسواسي‌ام و امروز بابا بعد از آنكه

 ماشينش را برد كارواش (چون من همين‌طوري سوار ماشين او كه هر روز

همكارانش را با خودش اين‌طرف و آن‌طرف مي‌برد نمي‌شدم!) مرا برد پيش يك

دكتر متخصص. روي صندلي دستمال پهن كردم و نشستم. آقاي دكتر حرفهاي

زيادي درباره اينكه رعايت بهداشت و نظم در حدّ و اندازه‌هاي طبيعي مفيد است

ولي اگر از حد خارج شود درست به اندازه كثيفي و بي‌نظمي مضر است، مطرح

كرد. من هم همه حرفهايش را به دقت گوش كردم و پرسيدم: ببخشيد آقاي

دكتر، آن شيشه كه كنار روشويي اتاقتان است چيه؟ 

دكتر جواب داد: «الكل دخترم... ما دكترها گاهي بايد دستهايمان را با الكل

ضدعفوني كنيم تا...» دو ساعت بعد برگشتيم خانه در حالي‌كه توي بغل بابا

چند شيشه الكل قرار داشت كه از داروخانه خريده بوديم... قبلاً هم حس كرده

بودم اين مايع دستشويي‌هاي جديد بي‌خاصيت شده‌ها!

از یادداشتهای یک وسواس

وسیله شخصی خانم معلم!

بدشانسي از اين بزرگ‌تر؟ درست سرِ امتحان خودكارم تمام شد. خانم معلم كه تلاشم براي چلاندن باقيمانده جوهر خودكارم را ديد آمد و پرسيد: «چي شده سارا؟»
گفتم: «خانم اجازه خودكارمان تمام شده.»
خانم معلم خودكاري از جيبش درآورد و به طرفم گرفت. گفتم: «خانم اجازه! خيلي ببخشيدها! ولي ما از وسايل شخصي ديگران استفاده نمي‌كنيم!»
خانم معلم گفت: «ولي خودكار كه وسيله شخصي نيست؟ خودتو لوس نكن بگير ببينم.» به زور خودكار را گرفتم. وقتي امتحان تمام شد به سرعت دستهايم را گرفتم بالا و دويدم به طرف آبخوري. با بيست و دو بار شستن دستهايم با مايع دستشويي كه همراهم بود دستهايم را از ميكروبهاي خودكار پاك كردم. وقتي داشتم با خيال راحت و دستهاي پاكيزه به طرف خانه حركت مي‌كردم خانم معلم، در حالي‌كه برگه‌هاي امتحاني را زير بغل زده بود مرا ديد و گفت: «كجا بودي دختر... نه به اينكه خودكارم را نمي‌گرفتي نه به اينكه حالا نمي‌خواهي پسش بدهي!»
گفتم: «خانم اجازه! ببخشيد يادمان رفت...»
خودكار را از كيفم درآوردم و به خانم معلم دادم. آن هم با دستهايي كه بيست و دو بار شسته بودم... دوباره دويدم به طرف آبخوري!